- asonans
- m (G asonansu) Literat. assonance
* * *asonansmipl. -e teor.lit. (= rym samogłoskowy) assonance, vowel rhyme.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
asonans
Look at other dictionaries:
asonans — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. asonanssie; lm M. e {{/stl 8}}{{stl 7}} rym niedokładny, oparty na identyczności samogłoskowej ostatnich (jednej albo dwu) sylab rymujących się ze sobą wyrazów, np. drzewo – echo <fr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
asonans — m IV, D. u, Ms. asonanssie; lm M. e lit. «rym niedokładny, polegający na identyczności, współbrzmieniu samych tylko samogłosek, występujących w jednej albo w dwóch końcowych sylabach rymowanych ze sobą wersów (np. żłobu zmroku)» ∆ Asonans… … Słownik języka polskiego
asonans — is., ed., Fr. assonance Aynı aksanı veren ünlüyü ondan sonra veya önce gelen ünsüzü dikkate almadan her dizenin sonunda tekrarlama biçiminde yapılan uyak … Çağatay Osmanlı Sözlük
asonansowy — «tworzący asonans, będący elementem asonansu; składający się z asonansów» Rym asonansowy. Sylaby, wyrazy asonansowe. Wiersz asonansowy … Słownik języka polskiego
